Halk Ozaný Aþýk Ziya - MİLLİ ŞİİRLERİ

MİLLİ ŞİİRLER

OZANIM

Ben milletin ozanıyım

Sazımı sözümü satmam

Dağlardan ilham alırım

Yalanı özüme katmam

Gözetmem insan farkını

Olmam ezenle halkını

Ele veripte talkını

Üzümü sapıyla yutmam

Övülecek insanlar var

Sövülecek insanlar var

Dövülecek insanlar var

Hak varken haksızı tutmam

Sırtımda dünya ahvali

Gördüm hâlî pür melâlî

Terk edip evlat iyâli

Hasımlık hısımlık gütmem

Tuzunan ekmeği yerim

Mübarektir alın terim

Darda kalsam Mevlâ kerim

Mahnetin evinde yatmam

Bana yar olmadı felek

Can başıma oldu şelek

Makam mansıp neme gerek

Namerdin ayağına gitmem

Âşık Ziya’m ararım

Dosttan yana çok zarım

Bundan sonra ki kararım

Sabah doğup akşam batmam

PAZARÖREN

Tarihte Yabanlu pazarı ezel,

Goççağız'da telli durnalar gezer,

Seni uzaklardan özlemek güzel,

Ahdim kaldı sende can Pazarören.

Çarşıda esnaflar kârın eylerdi,

HAYDARLAR ekmeğe yiğit beylerdi,

HACI YUNUS emmim takva söyledi,

Düşerdi benzime kan Pazarören.

Göçmenlerden işçi, sanatkâr çıktı,

KÖŞKER VELİ EMMİ, KEL ALİ bıktı.

TOPAL SABRİ'yi de yalnızlık yıktı,

Kimler geldi geçti, yan Pazarören.

SIHHYE MEMMET'ten derman bulurduk

KEKEÇ APDULLA'dan lokum alırdık,

Zamantı'da her gün balık avlardık,

Seherin vaktinde tan Pazarören.

Kayalık'ta RAHMİ BEY'i görürdüm,

KARADUMANLAR'a selam verirdim,

OSMAN EFENDİ'ye çıkıp gelirdim,

Katarlardı sana şan Pazarören.

AKILDANE derler MİTHAT ATAHAN,

POSTACI YUSUF'a mektup atmam.

Anam yok ki artık, sende kalamam,

Bulunmaz sen gibi han Pazarören.

EŞE BİBİM halay başı çekerdi,

YILDIZ AHMET yıldız gibi gezerdi.

BERBER MEMMET müşteriyi süzerdi,

Güzel insanları an Pazarören.

GILLITETE, ESE ÇAVUŞ nicoldu?

HAŞİM EMMİ yandı, gara kül oldu.

ÖKKEŞ Adana'da suda boğuldu,

Yetimlerine de yan Pazarören.

PEHLİVAN AĞA'dan kimler kaldı geriye?

ABİT DAYIM bıçak çalar deriye,

Dırakça giyinen DAŞTAN EMMİ'ye,

Sofrasında şeker, bal Pazarören.

Boşa gitmez onca verdiğin emek,

İnsan ölse, namı kalırmış demek.

Unutulmaz insan TOYBÜK'LU BEBEK,

Üç kulhü, bir elham sal Pazarören.

CEMİL HOCA sabah okurdu ezan,

İLYAS HOCA kamet getirir bazan.

PANGACI AHMET'İ hakkıyla yazan,

Bir şair, bir ozan bul Pazarören.

Tütün sardığımız tahta sedirden,

Kalkar idik seher vakti fecirden.

Dayrasını açan KOCA KADİR'den,

Demlikten çayını al Pazarören.

El depesinde de çalı güverdi,

BAY RAKTAR kızınca sayar söverdi.

CUMA BEĞ Bûğlek'te düven sürerdi,

Şitilde yoğurda ban Pazarören.

Olmadı geleni, gitti gideli,

Bir ölüm, ayrılık, gurbet bedeli.

Dükkanı tarumar olmuş EDELİ,

Dürüst insanları bul Pazarören.

Dayanır mı bunca yürek acıya?

SOBACI lakabı Emmim HACI'ya.

Gurbetteki emmim KARA HOCA'ya,

Bir fatiha bir selam sal Pazarören.

GÖÇMEN KÂZIM atlarını koşardı,

Ispıtın'a gider, orda yaşardı.

NECİP EMMİ Ramazanda coşardı,

Sahurda davulu çal Pazarören.

Haber saldım babam GOCA ŞUKRÜ'ye,

Gır gısrağı çayırlığa örkleye.

Hasret kaldım akrabaya, köylüye,

ÂŞIK ZİYA'm kaldı san Pazarören...

EMMİLER

Vakit akşam oldu gece başlıyor

Yüreğime bir firkat çöker emmiler

Gurbet beni döne döne daşlıyor

Şu gönlüme hasreti eker emmiler

Gözümde tüter oldu dereler bağlar

Bahar gelse çiçek döşese dağlar

Şimdi kaya pınarın suları çağlar

Başına kuşları çeker emmiler

Kaç yıl oldu ayrı düştüm sıladan

Anadan babadan gardaştan dosttan

Salını salını insem Torostan

Beni tanırmola gören emmiler

Akşam aşsodaya bağdaş kurulur

Ocağa bir kazan yemek vurulur

Bir misafir gelse köye duyrulur

Şimdi ne gelen var nede giden emmiler

Kalkar idik sapa gitmek için geceden

Ay ışığı vurur ıpıl ıpıl peceden

Azığımız gelir ta… sonra niceden

Taplah gözlerimde tüter emmiler

Öksüz çamın önündeki kör pınar

Sularında inci mercanlar yanar

Keklikler suyunu içmeye konar

Mor kekliğin sesi nerde emmiler

Ürüyamda ebemi gördüm karışık guruşuk halde

Samanlığın duvarı yıkılmış bir halmi var acaba köyde

Sen gene bu rüyamı hayra yor da

Guşun ganadıynan bir haber salın emmiler

Armutlu kayada kuzgun döner mi?

Daş ağılda sürülerin yatar mı?

Kel tepenin üstünden gün batar mı?

Şimdi gün nerden doğar bilmem emmiler

Duz daşına gelirmola kuzular

Yarelerim göz göz oldu sızılar

Bodur mu kaldı yörevdeki mazılar

Yeşilliğe hasret kaldım emmiler

Baba dede yurdum viran olmuş

Tarlamız ayrık otu calbaynan dolmuş

Bakın hele gonaklarım nic olmuş

Baykuşlara mesken malım emmiler

Dedem Osman Çavuş kalktı mola harmandan

Görpeleri indirmesin albaydan

Kazçıkandaki ince tarladan

Ekinleri biçtiğizmi emmiler

Babam tıpanını çekiçledi mi?

Anam kirkit vurup kilim nakışladı mı?

Gurbetteki oğlunu bağışladı mı?

Ataya kim küslük güder emmiler

Daş olukta bağdaş kurup oturdum

Yüreğimi karlı dağa götürdüm

Gardaşımı yad ellerde yitirdim

Acaba nic olur halım emmiler

Gül yüzlüm ellere gelin odlumu?

Ayrılırken sararıp ta soldu mu?

Bir kez olsun dönüp beni sordu mu?

Ben ona hakkımı helal ettim emmiler

Eline bayramcalık kınası yaksın

Beline ganevçeli yağlığı taksın

Evine yurduna çok iyi baksın

Vardığı yerde geçim etsin emmiler

Şahancaydım ama yetmedi gücüm

Gözlerim görmez oldu ağardı saçım

Gardaşlarım uzakta gelemez bacım

Marah etmesinler beni emmiler

Ezine de köşker dağı Ezine

O dağlarda Sultan gelin gezine

Anam duyar ise vurur dizine

Ayrılık belimi büktü emmiler

Bir Avşar düğününde çeksem mendili

Davulunan yere vursam kendimi

Dutun ha babam şu halaydan durman el gibi

Derim amma düğün yok ki emmiler

O düğüne varsam şabe çaldırsam

Döne döne kirman gibi haley kaldırsam

Kömbeyinen üstüne dürüm sardırsam

Çıksam kekik kokan yaylalara emmiler

Yayla dedim de içime bir sızı düştü

Gözlerim doldu da yüreğim taştı

Pusucuğun arkası her zaman kıştı

Aşiretler yaylasına çıktımola emmiler

Kazım emmim der mi kağnıyı kurun

Irgadı toplayın tarlaya vurun

Tülbeliler derviş dayımı sorun

Kalmadı dutacak dalım emmiler

Kuzaycada burçak yoldum ağladım

Gurbet tepesinde çalgı bağladım

Bel kavakta yüreğimi dağladım

Gasavetim bana yeter emmiler

Ne yamanmış gurbet elin hasreti

Anam benden gunalıca gelin istedi

Mürvetimi bile görmedi yokmuş kısmeti

Anamın mezarı nerde kayıpmoldu emmiler

Âşık Ziya’m daha neyi söyleyim

Ben az diyom siz çoğunu anlayın

Bir çift yavrum var goynügüzde saklayın

Teberriğime iyi bakın emmiler

Hepiğizi çok özledim

Hatirigizi sual eder

Ellerigizden öperim

Canım emmiler gurban emmiler

ARINDIM

Bu gece üstüme yağmurlar yağdı,
Kirden, küften, pastan, tozdan arındım.
Eskimişti artık cahillik çağdı,
Halveti bilmeyen yozdan arındım.

Berzah âlemine korkarak baktım,
Elim de asayla kandiller yaktım.
Koyakta toplanıp deryaya aktım,
Ummanlara dalıp azdan arındım.

Yollar çok çetindir, menzil uzakta,
Nefsim yedi başlı, bekler tuzakta.
Kapandı yollarım karda kızakta,
Yağmayan yağmurdan yazdan arındım.

BEN ÖZEL HAREKÂTÇIYIM

--Bu şiiri Gümüşhane Kelkit yakınlarında şehit düşen Murat Kafkas'a ve tüm Özel Harekât polislerine ithaf ediyorum...

Ben Özel Harekât Timi'ndeyim,
Yüreğimde mangal yanar, kor yanar.
Nurhak Dağlarında kurtlar ulur,
Baykuşlar matem çalar.
Yavrumu koklamasam,
Eşimin gözlerine bakmasam,
Ne çıkar?
Benim yüreğimde vatan denen,
Sevgilinin bakışları yatar.
Ne maaşı, ne parası, ne pulu.
Bana mukaddes vatanın,
Toprağı yeter.
Benim bıyıklarımdan,
Cudi asılır.
Gabar postallarıma sarılır.
Korkakları sinesinde barındırmaz dağlar.
Arkamdan eşim ağlar.
Anam yüreğini dağlar.
Ben Özel harekâttayım,
Tan yeri ağarırken,
Kar yağar üstüme.

Soluk benizli yarasaların pusularından,
Koç yiğitlerin üstüne mermiler yağar.
Muradı almasam ne çıkar?
Âlemlerin nurunda şefaat var.
Ancak korkaklar korkar ölümden,
Kollarını açmış, bekliyor beni peygamber.
Ben Özel harekâtçıyım,
Emanet aldım bu vatanı Ata'mdan,
Ben yürürüm, şehitler yürür ardımdan.
Beni yalçın dağlar, geçit vermeyen zirveler,
Durduramaz.
Kucağımda can veren yiğidimin,
Yetimleri durdurur,
Onlar büker belimi.
Vefasızlık yakar yüreğimi.
Ne zaman vatanın dara düşse başı,
Omuzlarda taşınsa,
Binlerce polisin naaşı.
Ey Vatan!
Sana söz verdik,
Bir ölür, bin diriliriz.
Biz Özel Harekâtçı timleriz.

TÜRKİSTAN

Sevgili dostum Mehmet Emin Batur Bey’in üç aziz dava arkadaşlarının çıkardığı İstiklal Gazetesinin yayın hayatına başlaması hasabiyle Doğu Türkistan’ın İstiklaline katkı umuduyla.

Tan elli yıldır yurdumdan uzak

Yanan yüreğimde közüm Türkistan

Yollarda vahşet var bin türlü tuzak

Yaralı kolumda bezim Türkistan

Can ektiğim yurtlar kimin elinde

Mukaddes davamın zoru belimde

Azameti Huda sabır dilimde

Yürür ağır ağır dizim Türkistan

Telefat çok oldu gelirken yolda

Aradın girmeye çörtenden dulda

Vatan elden gitti düştüğüm çulda

Maziyi arıyor gözüm Türkistan

Namazın öncesi ezan kamettir

Müminler felaha koşar rahmettir

Bir adım geriye dönen namerttir

Namusum şerefim sözüm Türkistan

Ben yazayım konuş dünya durdukça

Bilenirim zalim yağbu vurdukça

Türkiye Türkçesi lehçem oldukça

Müşkülatım sende çözüm Türkistan

Âşık Ziya’m yer gök Türkistan

Doğu Türkistan’ım bitmeyen çile

Mehmet Emin Batur getirdi dile

Kulağımız sende gözüm Türkistan

DEVLET EZGİSİ

--Türk Dünyasının birliğine ve dirliğine bir ömür harcayan büyük dâvâ adamı Mehmet Emin Batur'a –

Sina Çölü zor gelir mi Yavuz'a?
Hazar Gölü dar gelir mi Oğuz'a?

Akdeniz'e hükmeden Kaptan-ı derya,
Şimdi kıyıdaş ülkeler ya köledir, ya parya,

Hey Baba Oruç! Koca Hayrettin,
Bıraktığın yerleri bizlerin mi zannettin?

Kader kapattı bizi Edirne'yle Aras'a,
Geldiğiniz yerlere yuva yaptı yarasa.

Beş bin yıllık Türk yurdu Kerkük'e ağlarım,
Karabağ'dan gaçalı hazan oldu bağlarım.

Balkanlardan döneli tam bir asır oldu,
Bosna'da çiçekler, karanfillerim soldu.

Batı Trakya Türk’ü arar Sadık Ahmet'i,
Deli Ormandan kızanlar ünledim de gelmedi.

Niğbolu'da Doğan Bey, Beyazıt Han ne arar?
Kosova'da Murat Han diken üstünde yatar.

Kırım'daki Mustafa Sabrı Cemil ediyor,
Hanların sarayına kızıl baykuş tünüyor.

Yarab! Türkistan'ı kurtar artık zulümden,
Saf saf olmuş şehitler, gelir geçer önümden.

Batı Türkistan'da birçok devlet kuruldu,
Değişen nedir ki? Rus'a fikir soruldu.

Hala düğün dernek, Rusça tiyatro,
Bağımsızlık ne demek, yapılan iş fiyasko.

Ben tam bağımsız Türkistan'ı isterim,
Bu fikirle yaşarım, bu hayali beslerim.

Ah Gül Baba! Ne ararsın Nemçe'de?
Aşiyandan bizlere diken kaldı bahçede.

Çeçenya'da ağlıyor bir anne ceylan,
Ahıska'da dönmeyi hayal eder gülfeyman.

Tabiplerin dermanı nerde acep derdime?
Elçibey'i düşürüp, kim gönderdi sürgüne?

Kurtuluşa ermek için kalksın eller bir bir,
VATAN BİR, BAYRAK BİR, ALLAH BİR!

DOĞU TÜRKİSTAN

Sözlerim dünyaya, tüm insanlığa,
Esaret altında ve yalnızlığa.
Çivileseniz de bizi çarmıha,
Sana döneceğiz Doğu Türkistan.

Urumçi'den Turfan, Kumul Gulca'dan,
Aksu'dan Kaşgar'dan, Karahoca'dan,
Altay'dan Hoten’den, Barköl'den,
Sana geleceğiz Doğu Türkistan.

Esaret altında kalan ülkemin,
Korkudan titresin melun Jiang Zemin.
Milyonlarca Kürşat’ım sürgünde benim,
Yolunda öleceğiz Doğu Türkistan.

Bin yıl süren savaş devam edecek,
Allahın izniyle Bozkurtlar dirilecek.
Karanlıklar bitip gün görülecek,
Seninle güleceğiz Doğu Türkistan.

Gulca'nın hesabı saklı koynumda,
İşkence izleri hala boynumda.
Atayı ecdadı orda koydum da,
Öcün süreceğiz Doğu Türkistan.

Sürgünde ödedim geçen yılları,
Kapatsan sınırı, kessen yolları.
Gökbayrak ile Bozkurt başlı tuğları,
Başa dikeceğiz Doğu Türkistan.

Binlerce insanı Gulca şehrinde,
Boğdularsa bizi Tarım nehrinde.
Saltuk Buğra Hanın zaman behrinde,
Yola çıkacağız Doğu Türkistan.

Çekirge sürüsü sardı yurdumu,
Türlü desiseyle kırdı ordumu.
Yardıma kim geldi, kimse sordu mu?
Hesap soracağız Doğu Türkistan.

Türk'e benzer, Türkçe konuşur çaşıt,
Başkasıyla uğraş, kendini taşıt.
Halinden çok memnun, sicilli haydut,
Bunu kıracağız Doğu Türkistan.

Şu vatan hasreti bende kırk boğum,
Yıkılsa kaleler, düşse de tuğum,
Vasiyet bıraktı bana BAŞBUĞUM,
Sana döneceğiz Doğu Türkistan.

DOĞU TÜRKİSTAN

Gök bayrak elimde, inmeyen sancak,
Yürekte sızıdır Doğu Türkistan.
İstiklal ateşi sönmeyen ocak,
Gelinlik kızıdır Doğu Türkistan.

Himalayalar’da yazım var benim,
Kaşgar'da ağlayan sazım var benim,
Turfanda gelinim kızım var benim,
Gönlümün nazıdır Doğu Türkistan.

Aziz yurdum olsun hür ve müstakil,
Cihan şümul davam sanma çetrefil.
Uyuma Türkoğlu, aldanma gafil,
Alında yazıdır Doğu Türkistan.

Muhtariyet verdik, sussun dediler,
Üstelik hediye panda verdiler.
Mankurtlaştırılmış Türk'ü yediler,
Ne kadar acıdır Doğu Türkistan.

Eyvah, bize hicret, göçmü düşecek?
Gulca'da yiğitler yere düşecek.
Bir gün bizlerden de ümit kesecek,
Anadır bacıdır Doğu Türkistan.

Osman Batur, İsa Yusuf Alptekin,
Korkudan titresin, ürpersin Pekin.
Dayanın yiğitler, bayrağı çekin,
Göklerin yüzüdür Doğu Türkistan.

GAFFAR OKAN'A AĞIT

—Diyarbakır da şehit edilen Emniyet müdürü Gaffar Okan 'a rahmet dileğiyle—

Diyarbakır Diyarbakır,
Kurşun yağar takır takır.
Gaffar beyim can veriyor,
Al başını dize yatır.

Diyarbakır şen olaydı,
Kurşunlar bize yağaydı
Sen üzülme Gaffar beyim,
Diyarbakır arkandaydı.

Kurşunlar bize sıkıldı,
Şehitlik semti yakıldı.
Anasına duyurmayın,
Babası zaten yıkıldı.

Vali Paşam çabuk gelsin,
Ankara'ya haber versin,
Beş tabut var omuzumda,
Bitsin şu gözyaşı dinsin.

HAYALLERİM VE BEN

Akşam olunca yarasalar uçmaya hazırlanır,
Görmedikleri bir dünyaya doğru,
Tıpkı benim gibi.
Ben de akşam güneşin kızıl grubu,
Şehrin tepelerine sarkınca,
Hayallerimle gezmeye çıkarım.
Yine öyle bir akşam,
Parkta birine rastladım.
Adının "Ayışığındaki ahmak" olduğunu söyledi
Otların arasındaki kirpi,
Ağaçtaki baykuş dostlarıymış.
Üstüne üstlük, şehrin hakimiymiş.
Haline bakıp güldüm.
Bırakıp gitmeye gönlüm elvermedi,
Arkadaş oldum onunla.
Hayallerimle beni,
Şehri gezmeye çıkardı.
Üç kanatlı yaratık olduk,
Bizi şehrin kenar mahallelerine götürdü;
Yağmurdan ıslanan kedi yavruları gibi,
Titreyen çocuklar gördük.
Analar gördük, kazanlarıyla dert kaynatıyorlardı.
Camilere indik;

Ellerini semaya açmış bir pir i fâni,
Rahman ve rahim olandan ruhsat istiyordu.
Mazlum milletlere,
Su, ekmek, ilaç götürmek için.
Hastanelere girdik;
Baktık ki, hekimler derman satıyorlardı.
Paran kadar ilaç,
Paran kadar tedavi.
Şehir çöplüğüne vardık;
Gördüğümüzden dehşete kapıldık,
İnsanlar en mukaddes varlıklarını,
Çöplere atıyorlardı.
Pazarlara yürüdük;
Tüccarlar terazilerde,
Hakkı ve hukuku satıyorlardı.
Ahmak bize,
Sabaha karşı son dersini verdi;
Bizi şehir mezarlığına götürdü.
Baktık ki, dünya benim diyen,
Nice beyler, paşalar,
Bir avuç toprakta,
Bir avuç Fatihaya muhtaçlar.
"İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn"
Hayallerimle ben,
Bir de,
Ayışığındaki ahmak...

HEMŞİRELER

—Şifa kaynağımız melek hemşiremiz Serpil Özmel hanıma ve mesai arkadaşlarına—

Sabah viziteyle güne başlanır,
Bazen övgü alır, bazen taşlanır,
Hastanede geçen yıllar yaşlanır,
Ak düşer saçına tel hemşireler.

Kim gelirse gelsin insandır önce.
Bu vazife kutsal, ölçülmez bence,
Hizmet verdin her an yaşlıya gence.
Yağan yağmurlarda sel hemşireler.

Hastanın koluna serum takınca,
Karanlıkta lambaları yakınca,
Melekler imrenir, sana bakınca.
Cennet bahçesinde gül hemşireler.

Her derdin bin türlü tarifi vardır.
Bazen ana bacı bazen de yardır,
Dağların zirvesi soğuktur kardır.
Yüce dağ basında yel hemşireler.

Düş olur gurbete giden yolları,
Hastayı kucaklar alır kolları.
Uç kuruş maaşla zordur balları.
Akar gözlerinden sel hemşireler.

Ücra dağ köyleri meşakkat yolda,
Bulursa sığınır bir yerde dulda,
Kızak arabası, oturur çulda,
Bir çığlık yükselir gel hemşireler.

Âşık Ziya’m sensin sevinçle acım.
Hepsi benim dünya ahiret bacım.
Bir yudum sıhhattir tahtımla tacım.
Yanan ocaklarda kül hemşireler.

IRAK

Savaş başlayalı tam beş gün oldu,
Bağdat'a, Basra'ya füzeler doldu.
Ey insanlık, ey dünya! Size ne oldu?
Kemirir gönlümü bir sinsi firak,
Gözden ırak olan gönülden ırak.

Birleşmiş Milletler kefen hırsızı,
İnsanlık düşmanı, Lehep nursuzu,
Kan emici, vampir, çakal ordusu,
Bırak hayvanlığı, çirkefi bırak,
Gözden ırak olan gönülden ırak.

Bağdat, Nasıriye, Kerbela yanar,
Hüseyni ağıtla yüreğim kanar.
Güvenlik Konseyi beyhude kınar,
Gözyaşlarım akmaz, kurumdan kurak,
Gözden ırak olan gönülden ırak.

Çocuklar, bebekler, yıkılmış evler,
Bir yanda mazlumlar, bir yanda devler.
Savaş uzmanları, paşalar, beyler,
Kumpası kurmayın ustayla çırak,
Gözden ırak olan gönülden ırak.

Abdul Geylani'den İmam Azam'a,
Arzın üzerinde titreyen lamba.
Cihadın bedeli ödenir canla,
Canına okurum eyleme merak,
Gözden ırak olan gönülden ırak.

KURU SÖĞÜT

Sırtımı dayadım kuru söğüde,
Dalları kırılmış bir yana yatmış.
İnsan bu ya kulak vermez öğüde,
Helal kazancını harama katmış.

İhtişamdan döndün bak yetimlere,
Akıp giden zamana geçen günlere.
Şöyle bir baktım ki geçen günlere?
Boyunca zulüme küfüre batmış?

Ellerimle sevdim kuru söğüdü,
Kim bilir ne halde, nasıl büyüdü?
Alsaydım itikat, iman öğüdü,
Nefsim beni almış pazarda satmış.

MİLLETİM

Tarih sahnesinde kara dehlizden,
Asırlar yorgunu yiğit milletim.
Altı asır üç kıta yedi denizden,
Zorluklara düçar oldu milletim.

Kırk kişi Kürşat'la kopan fırtına,
Yalın kılıç atlamışlar atına.
Uzanmışlar hepsi Tanrı katına,
Göktürkler adını aldı milletim.

Mâverâunnehir kıyılarında,
Tanrı Dağlarının avullarında,
Söğüt yaylasının kıyılarında,
Şükür namazını kıldı milletim.

ÖĞRETMENİM

Ben öğretmenim...
Çileli yolun yolcusu,
Issız viranelerin garip hancısı.
Küçücük kelebekler,
Gözleri ışıl ışıl,
Canları kıpır kıpır.
Korkarak gelirler sınıfa,
Kolay mı anne olmak...
Babanın yerini doldurmak...
Onları korkutmadan sevmek...
Ve alfabeyi öğretmek...
Tüten tezek sobasını,
Çamura batmış ayakkabısın,
Üşüyen ellerini,
Memleketimin güllerini,
Öpüp koklayasım gelir.
Çünkü ben öğretmenim.
Onlar benim geleceğim.
Onlar benim kelebeğim, çiçeğim.
İçime bir sızı düşer,
Korkarım kendimce,

Kim bilir bu yağmurda, çamurda,
Koşarak geldikleri bu yoldan,
Nerelere gidecekler.
Kader onları da benim gibi
Hangi dağların arkasına atacak,
Onlar da benim gibi,
Eşinden, çocuğundan ayrı kalacak.
Kim bilir sevmeye kıyamadığım,
Gözlerimle öpüp kokladığım,
Kelebeklerim.
Hangi yaban eller alacak.
Onları da benim gibi,
Ayrılıklar saracak.
Ben öğretmenim...
Kelebek yetiştiririm,
Dağlar başında.
Gelecek bin yılımın
Düşlerini kurarım,
Onların minicik avuçlarında.
Atamın gösterdiği yolda,
Milyonlarca kelebek...
El çırparak, halaylar çekerek,
Daha büyük Türkiye için,
Kelebeklerim uçacak...

PANSU

—Kayseri Şeker Fabrikası'nda üretilen, dünyanın en lezzetli suyunu herkesin içmesi dileğiyle—

Ağaya beylere fikir soruldu

Asırlık pınara dizgin vuruldu

Kayseri Şekere tesis kuruldu